یادداشت | باور کنیم "حجاب" در قرآن آمده است
حجاب، جزئی اساسی از هویت قرآن کریم است، وقتی حجاب از ساحت آن گرفته شود، گویا بخش عظیمی از هویت دین زیر سؤال رفته است.
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، برخی افراد هستند که وقتی به آن‌ها گفته می‌شود که فلان کار گناه است موضع‌گیری می‌کنند و می‌گویند کجای قرآن نوشته که گناه است. معمولا این دسته افراد اطلاعات چندانی از آموزه‌های دینی ندارند و تصور می‌کنند که چون قرآن کتاب آسمانی است، تمام ریز و درشت احکام در آن آمده است و همه چیز را باید در قرآن جستجو کرد. گویا به این نکته توجه ندارند که آموزه‌های دینی فقط قرآن نیست و بخش عظیمی از این آموزه‌ها شامل احادیث معصومین علیهم‌السلام است.
اگر قرآن فقط همین آیه بود که «اطیعوا الله و اطیعوا الرّسول...» کافی بود تا دیگر دنبال این نباشیم که احکام و معارف دین را فقط در قرآن جستجو کنیم؛ چرا که در این آیه شریفه خداوند صراحتا می‌فرماید که رسول را اطاعت کنید. از طرفی مگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در حدیث متواتر و معروف ثقلین نفرمود که من شما را ترک می‌کنم و قرآن و عترت را در میان شما می‌گذارم و تا زمانی که به این‌ها متسک شوید گمراه نمی‌شوید؟!
بنابراین باید به این افراد این نکته را گوشزد کرد که برای اثبات حلال و حرام خدا، قرآن به تنهایی کافی نیست و عمل کردن به احادیث پیامبر و ائمه علیهم‌السلام که نبی اکرم صلی الله علیه وآله به پیروی از آن‌ها سفارش کرده است، همگی در راستای اطاعت از خدا و عمل کردن به قرآن است.
از این‌ها گذشته جالب این است که برخی از همین افراد که می‌گویند کجای قرآن نوشته، بعضا مسائلی را مطرح می‌کنند که از قضا در قرآن آمده و چه بسا با تفصیل هم آمده است. یکی از آن مسائل مهم که خیلی چالشی هم هست موضوع حجاب است و به گونه‌ای مطرح شده که جای هیچ‌گونه شبهه‌ای را باقی نمی‌گذارد.
حجاب از مقولاتی است که در طی سالیان متمادی هجمه‌های زیادی را متحمل شده و به طرز جدی با کشف حجاب رضاخان آغاز شد. این هجمه‌ها در سال‌های اخیر با گسترش وسائل ارتباطی، شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی شدت بیشتری گرفته و شبهات زیادی در این باره مطرح می‌شود.
حجاب یکی از ویژگی‌های بارز زن مسلمان است که در واقع جزئی اساسی از هویت اوست. وقتی حجاب از او گرفته شود، گویا بخش عظیمی از هویت مسلمانی او زیر سؤال رفته است.
حجاب در قرآن
خداوند متعال در سوره نور می‌فرماید: «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُیُوبِهِنَّ ... .؛ و به زنان با ایمان بگو: دیدگان خود را [از نامحرمان]ببندند و فروج خود را حفظ کنند و زینت خود را جز آنچه که آشکار است نمایان نکنند و روسرىهاى خود را بر سینه خود بیندازند... .»
کلمه" خُمُر" جمع «خِمار» است و خمار جامهاى است که زن سر خود را با آن مىپیچد و باقی آن را به سینهاش آویزان مىکند. کلمه «جُیوب» جمع «جَیْب» است که معنایش معروف است و مراد از جیوب، سینه‌ها است و معنایش این است که به زنان دستور بده تا اطراف مقنعهها را به سینههاى خود انداخته، آن را بپوشانند. (تفسیر المیزان/ ذیل آیه مذکور)
آیه شریفه به روشنی می‌فرماید که زنان زینت خود را جز آنچه که آشکار است باید بپوشانند و بنابر مشهور منظور از آشکار، گردی صورت و دستان از مچ تا سر انگشتان است. همچنین می‌فرماید خُمُر را بر سینه‌هایشان بیندازند.
آیه شریفه به روشنی می‌فرماید که زنان زینت خود را جز آنچه که آشکار است باید بپوشانند و بنابر مشهور منظور از آشکار، گردی صورت و دستان از مچ تا سر انگشتان است. همچنین می‌فرماید خُمُر را بر سینه‌هایشان بیندازند.
از این جمله استفاده مىشود که زنان قبل از نزول آیه، پایین روسرى خود را به شانهها یا پشت سر مىانداختند که گردن و حداقل بخشی از سینه آن‌ها نمایان مىشد؛ از طرفی می‌توان این نکته را هم استفاده کرد که خِمار روسری معمولی نبوده و بزرگی آن به قدر بوده که زنان می‌توانستند سینه‌ها را هم بپوشانند؛ بنابراین بحث حجاب در قرآن آمده است و بهانه‌ای برای بی حجابی به دلیل ذکر نشدن حجاب در قرآن نیست.
علاوه بر این، در ادامه همین آیه شریفه برخی از محارم نیز ذکر شده است که حجاب داشتن در مقابل آن‌ها لازم نیست. در واقع، در این آیه موضوع محرم و نامحرم هم ذکر شده است و حجت را بر بهانه تراشان تمام کرده است؛ برای اینکه بحث محرم و نامحرم نیز از مباحثی است که برخی نسبت به آن شبهه دارند و باور ندارند که حکم خدا باشد.
اهمیت حجاب در سیره حضرت زهرا علیها‌السلام
وقتی خبر غصب فدک به گوش حضرت زهرا علیها السلام رسید، ایشان قصد کرد که به مسجد برود و این چنین نقل شده که: «لاثَتْ خِمارَها على رأسِها و اشْتَملتْ بِجَلبابها...»؛ یعنی زمانی که حضرت می‌خواست به مسجد برود «خِمار» به روی سرش پیچید و با «جَلباب» تمام بدنش را پوشاند. (احتجاج طبرسی/ج ۱/ص ۹۸)
معنای «خمار»که گذشت؛ ولی «جلباب» پوششی شبیه چادر بوده که تمام بدن را می‌پوشانده است. البته جمع کلمه «جلباب» که «جلابیب» است در قرآن نیز آمده و خداوند خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله می‌فرماید: «يَأَيهَُّا النَّبىُِّ قُل لّأَِزْوَاجِكَ وَ بَنَاتِكَ وَ نِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيهِْنَّ مِن جَلَبِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنىَ أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَ كاَنَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا؛ اى پيامبر! به همسران و دخترانت و همسران اهل ايمان بگو: كه خود را به وسيله چادر بپوشانند، اين كار براى آن كه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند بهتر است. خداوند بخشنده و مهربان است.»(احزاب/۳۳)
این نوع پوشش که حضرت زهرا سلام الله علیها به آن اهتمام داشته شباهت زیادی به چادر و مقنعه‌ای دارد که امروزه رایج است و بانوان محجبه و مذهبی از آن استفاده می‌کنند. از این نوع پوشش که حضرت خود را به آن ملزم می‌کرد و همچنین آیه مذکور درسوره احزاب این نکته فهمیده می‌شود که حفظ پوشش چه اهمیتی دارد و نیز چادر حجاب برتر است. /۹۹۹/ی702/س
بابک شکورزاده
ارسال نظرات